Κι ο πόνος οξύς, γιατί ενώ μου τηλεφώνησε πριν από πολύ καιρό και μου ζήτησε να βρισκόμαστε όταν μπορώ, φάνηκα ασυνεπής. Κι ας κατάλαβα ότι το ήθελε πάρα πολύ κι εγώ άλλο τόσο.
Δυστυχώς η χοάνη της καθημερινότητας με τα πολλαπλά προβλήματα της σ’ απορροφά και σε αλέθει και σε αναγκάζει να μεταθέτεις το «τώρα» στο «ύστερα» και το «αύριο» στο «μεθαύριο». Ώσπου έρχεται ξαφνικά το απροσδόκητο και σ’ αφήνει σύξυλο, μετέωρο και φορτωμένο με ενοχές και τύψεις.
Ο Σαμψών ήταν αυτός που με μύησε στον αγώνα κατά των Χρυσωρυχείων. Από τότε και για πάνω από δεκαπέντε χρόνια συνοδοιπορούσαμε στον όμορφο ,τον δύσκολο και δίκαιο αυτό δρόμο.
Παρά την διαφορετικότητά μας ,την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική, παρά τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις μας, πάνω σ’ αυτό το έδαφος, βλάστησε και άνθησε μια φιλία, χωρίς φιοριτούρες, χωρίς προαπαιτούμενα και αστερίσκους. Μοναδικά δομικά της υλικά, όλα τα νάματα της ψυχής και η δροσιά της καρδιάς. Το εύρος και το βάθος της το ένοιωσα ακόμη περισσότερο, σε μια προσωπική μου περιπέτεια, από τη ζέση, την τρυφερότητα και την πολύπλευρη στήριξή του.
Κι επειδή πάντα σε τέτοιες στιγμές, η ποίηση , ο αρχιτέκτονας αυτός της ψυχής και μέγας λυτρωτής, σε λύνει τον κόμπο μ’ ένα γοερό λυγμό, για να σε γλυκάνει στη συνέχεια, μου’ρθανε στο νου, σχεδόν στιγμιαία, οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου:
Να λείπεις
δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ότι πρέπει
θα’σαι για πάντα
Μέσα σ’ όλα εκείνα
που γι αυτά έχεις λείψει,
θα’σαι για πάντα μέσα στον κόσμο.
‘’Ωσεί παρών’’, ο Σαμσών κι ας έχει ‘’ φύγει’’, όσο πικρή κι αν είναι αυτή η παραδοχή.
Στη μνήμη του, αντί για λουλούδια, προσφέρω στο ΚΚΕ 30€, για τη ευόδωση των σκοπών του ‘’ για να μη κατακλύσει η ζούγκλα τους ανθρώπινους συνοικισμούς’’, ‘’ για να μη μαγαριστεί ότι πιο όμορφο γέννησε η ανάγκη του ανθρώπου να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ‘’ για να γεννούνε τα σκοτάδια λάμψη…’’, με την προσδοκία, ότι όταν θα γραφτεί αυτό το μικρό κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας, οι ερχόμενες γενιές, να έχουν λίγο χώρο στη συλλογική τους μνήμη και συνείδηση, για ένα άλικο τριαντάφυλλο και για τον Σαμσών.
Του το οφείλουν.
Ο ειλικρινής φίλος και συναγωνιστής
Γιώργος Φακριάδης