Ο στόχος είναι να λένε «Πίνετε οικολογικώς υπεύθυνα». Το να πίνει κανείς με οικολογική συνείδηση έχει και τους κινδύνους του -αν πιεί πάρα πολύ.
Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με το ποιά παραγωγή ποτού θα έχει τις λιγότερες συνολικά επιπτώσεις. Η μαργαρίτα, ένα ουίσκι και τα jell-O shots δεν είναι ίσα στην κλίμακα βιωσιμότητας (ή στην κλίμακα μεθυσιού). Οπότε ποιό ποτό είναι πιο οικολογικό; Αυτή είναι μία ερώτηση περίπλοκη.
Οι μέθοδοι παραγωγής, τεχνικές απόσταξης, και ακόμη οι πρώτες ύλες ποικίλουν πολύ από μπουκάλι σε μπουκάλι ακόμη και στην ίδια κατηγορία πιοτών, κάνοντάς το δύσκολο να πούμε ότι το ένα είναι καλύτερο από το άλλο μακράν. Αντί για αυτό, ας εξετάσουμε τα πιο γνωστά ποτά ξεχωριστά και να τραβήξουμε μερικές κατευθυντήριες γραμμές.
Μία ακόμη προειδοποίηση, πριν αρχίσετε να πίνετε: Το αντίκτυπο ενός ποτού εκτείνεται πέρα από τα γεωργικά προϊόντα, στην συσκευασία, τις μεθόδους αποστολής, την ψύξη και άλλα. Αλλά ας μείνουμε στους τρόπους παραγωγής.
Ρούμι
Μπορεί να είναι το αγαπημένο κάθε πειρατή, αλλά το μέσο ρούμι τείνει να έχει λίγους οπαδούς περιβαλλοντολόγους. Αυτό συμβαίνει γιατί προέρχεται από ζαχαροκάλαμο, μία καλλιέργεια που δεν είναι ακριβώς γνωστή για την αειφόρο παραγωγή της. Μεταξύ των οικολογικών αμαρτιών του: το ζαχαροκάλαμο συνδέεται με την απώλεια της βιοποικιλότητας, της μόλυνσης των υδάτων και του εδάφους, της διάβρωσης και μία καταστρεπτική μέθοδο συγκομιδής, με την μεγαλύτερη ζημιά να συμβαίνει σε απομακρυσμένα μέρη όπως το Δέλτα του Μεκόνγκ στο Βιετνάμ.
Ίσως να είναι καλύτερο να κρατήσουμε αυτό το πικάντικο πιοτό για τις εξωτικές διακοπές, αν και το Bacardi, έχει βάλει στόχο να κάνει οικολογικές προμήθειες μέχρι το 2022. Αλλά αν πάτε για ένα Mojito τώρα, αναζητήστε βιολογικό ρούμι, το οποίο έχει τουλάχιστον λιγότερα χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα στην πλάτη του.
Τεκίλα
Όλοι μας δεν έχουμε από μία ατυχή ιστορία που να περιλαμβάνει τεκίλα; Αρχικά, δεν θα βρείτε ένα οινοπνευματοποιείο στην γειτονιά. Σύμφωνα με το νόμο, η τεκίλα πρέπει να έχει προέλευση την αγαύη από την περιοχή Τεκίλα, στο Μεξικό. Έπειτα, είναι το γεωργικό αντίκτυπο. Η αγαύη έχει αργή ανάπτυξη και είναι ευάλωτη σε παράσιτα, πράγμα που οδηγεί σε μεγάλη χρήση φυτοφαρμάκων. Η αυξανόμενη ζήτηση για τεκίλα έχει οδηγήσει σε μονοκαλλιέργεια που απειλεί την βιοποικιλότητα. Και η παραγωγή της είναι εμφανώς βρώμικη, εκπέμποντας το όξινο απόβλητο που μολύνει το νερό και ονομάζεται βινάσσα.
Αλλά δεν είναι όλα άσχημα νέα: Βιολογικές πρακτικές έχουν αρχίσει και εφαρμόζονται για την αγαύη και κάποιες ποτοποιίες εξουδετερώνουν δημιουργικά την βινάσσα και την μετατρέπουν σε λίπασμα. Διάλεξε μία «πράσινη» μάρκα τεκίλα την επόμενη φορά και άσε ένα τραγούδι του Joe Nichols να σε ταξιδέψει.
Ουίσκι και μπέρμπον
Εδώ είναι που μπλέκουν τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Το ουίσκι φτιάχνεται από σιτηρά, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν καλαμπόκι, σιτάρι, σίκαλη ή κριθάρι. Οπότε μπορείτε να μαντέψετε την ποικιλία αγροτικών πρακτικών που καλύπτει. Σαν την τεκίλα, η πραγωγή ουίσκι συντελεί σε πολύ μεγάλη ποσότητα τοξικών αποβλήτων, αλλά κάποιες μάρκες όπως η Maker’s Mark, έχουν βρει τρόπο για να μετατρέπουν τα απόβλητά τους σε ενέργεια βιοαερίου.
Βότκα και τζιν
Ένα άλλο οινοπνευματώδες είναι η βότκα που παράγεται επίσης από σιτηρά όπως καλαμπόκι, ρύζι, σιτάρι και σόργο (μερικές φορές και πατάτες). Το τζιν είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, με λίγους καρπούς αρκεύθου και άλλα βότανα στο μείγμα. Μία αδυναμία: Επειδή η βόκτα αποστάζεται σε σχεδόν καθαρή αιθανόλη πριν την εμφιάλωση, χρησιμοποιεί περισσότερη ενέργεια και νερό από ότι άλλα ποτά.
Ορίστε. Δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι σε αυτήν την λίστα, αλλά μπορεί να σας δώσει ιδέες για την επόμενη βραδινή σας έξοδο.
grist.org