ποιοτικά χαρακτηριστικά της αντίδρασης των κατοίκων στον Έβρο, κατά την τρέχουσα, σοβαρή κρίση με την συνεχιζόμενη απόπειρα μαζικής εισβολής μεταναστών στην χώρα μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι, ακόμη και οι λέξεις «εισβολή», «λαθρομετανάστες» «Στρατός», «Εθνοφύλακες» και άλλες, ερεθίζουν αρνητικά τον εγγενή ανθρωπισμό απλών συμπολιτών μας, που επιφυλάσσονται για το ακριβές φορτίο των όρων που τελευταία ακούγονται, συνοδευόμενων από σημαίες και από μεγάλα πατριωτικά λόγια.
Οφείλεται λοιπόν μια ακόμη αποτύπωση της σύνθετης πραγματικότητας που βιώνουμε, εμείς οι κάτοικοι του Έβρου, προς τους μεμακρυσμένους και ευημερούντες κριτές μας, που μουδιασμένοι βλέπουν φωτογραφίες με στρατόγκα@λους και ανησυχούν για το εθνικιστικό αποτύπωμα της επόμενης μέρας.
ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΟΥΤΕ ΚΥΝΗΓΑΜΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, παρά μόνον ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ!
Είναι η ίδια η αξιοπρέπεια που φώτισε το ήθος σας, ώστε και εσείς σήμερα ως ενσυνείδητοι πολίτες να έχετε την πολυτέλεια να επιδεικνύετε τον ανθρωπισμό σας, ίσως συχνά απενοχοποιημένοι στην άκαπνη ανωνυμία ενός καθαρού πληκτρολογίου.
Είναι η ίδια η αξιοπρέπεια που στήριξε τους κόπους σας για να απολαύσετε την υλική και πνευματική πρόοδο που διασφαλίζει ο Κόσμος που με ρίγη αγωνιστικής μεταμέλειας ονομάζετε «Δυτικό», υποκριτικά και αθόρυβα ωστόσο θα έλεγε κανείς, συμμετέχετε λαίμαργα της «ένοχης» μετα-νεωτερικότητας που τον συνοδεύει.
Είναι η ίδια η αξιοπρέπεια που εμπνέει και εμάς, να ορθώσουμε την προσωπική μας δύναμη διεκδικώντας το «το δε εύδαιμον το ελεύθερον , το δ’ ελεύθερον το εύψυχον»!
«Ποιος είναι αυτός και πως τον λεν, που συμβουλές μας δίνει, μας κουνάει το δάχτυλο και λέει, τι εδώ θα γίνει..?!»
Από την προηγούμενη Παρασκευή συμβαίνει στον Έβρο φίλοι μου αυτό που μεγαλώνοντας εδώ μάθαμε υποσυνείδητα να περιμένουμε : «Κάποτε, κάτι θα γίνει με την Τουρκία», «Είμαστε στα σύνορα, μας έχουνε γραμμένους, πάλι πρώτοι θα την πατήσουμε…».
ΤΕΛΙΚΑ, ΚΕΡΔΑΜΕ ΑΔΕΡΦΙΑ …
Κερδίζουμε ήθος και ποιότητες που υπνώθηκαν στα πολλά χρόνια της επίπλαστης ευημερίας της νέο-ελληνικής απαίδευτης πραγματικότητας, του στείρου ατομικισμού και της περιφρονητικής συνύπαρξης που έχουμε συλλογικά επιδείξει, αφού εκ του αποτελέσματος μάλλον δεν τα πήγαμε και τόσο καλά ως χώρα.
Κερδίζουμε, εδώ στον Έβρο την «στάση», από την «επανάσταση» που ποτέ δεν κάναμε, για ότι ειδεχθές και σχεδόν προσβλητικό πραγματώνεται χρόνια τώρα από την κάθε Πολιτεία εις βάρος του τόπου μας. Όχι απέναντι σε ξεριζωμένους και άοπλους κακόμοιρους που ήρθαν στην πόρτα μας, αλλά απέναντι σε έναν εμφανή πια εχθρό, που σήμερα εισβάλει βίαια και οργανωμένα στο σπίτι μας, στον πυρήνα της υπόστασης του καθένα μας και αυτό δεν μπορεί να μας υποχρεώσει κανείς να γίνει αποδεκτό. Για δεύτερη φορά, γιατί ήδη μια φορά εδώ μας σήκωσαν το ’23…
Από πότε και από ποιόν, μας αφαιρέθηκε το δικαίωμα να υπάρξουμε και να δημιουργήσουμε στον τόπο μας?
Από πότε και από ποιόν, υποχρεούμαστε ν’ αλλοιώσουμε δια της βίας τον τρόπο που ζούμε?
Από πότε και από ποιόν, μας επιβάλλεται να αφήσουμε γυναίκες, παιδιά και γέρους στο έλεος ενός μισαλλόδοξου μεσαιωνικού πολιτισμικού δογματισμού?
Από πότε και από ποιόν, μας καθορίζεται η μοίρα των εγκλωβισμένων, της γκετοποίησης και της Κοσοβοποίησης της περιοχής μας και της πραγματικής διακινδύνευσης του μέλλοντος των παιδιών μας?
Από πότε και από ποιόν, μας προορίζεται ο ρόλος του διαρκούς θύματος, μιας νέας Ιφιγένειας?
Ασφαλώς τα περισσότερα από τα παραπάνω βιώνουμε ήδη από την πολυετή αθηνοκεντρική πολιτική, που υποβάθμισε την κάθε Περιφέρεια σε επαρχία, προσβάλλοντας με νόμο, φόρο και τάξη την ίδια την υπόσταση των πολιτών, διαρρηγνύοντας επιθετικά και μεθοδικά τον κοινωνικό ιστό της Όλης Χώρας, στο όνομα ενός χαζοχαρούμενου παρασιτισμού της καθ’ υμάς κακομαθημένης ελίτ.
ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ … HANNIBAL ANTE PORTAS!
Η εικόνα των χιλιάδων μαινόμενων τριτοκοσμικών Όρκ βιαίως να απαιτούν να εισέλθουν ή έστω και διέλθουν από τα σπίτια μας, ενεργοποιεί το ένστικτο αυτοσυντήρησης κάθε έλλογου ανθρώπου, ακόμη και αν στο παρελθόν ο ίδιος τους ονόμαζε «πρόσφυγες» ή «δυστυχείς μετανάστες», φρόντιζε τους αδύναμους από το υστέρημά του, γιατί δεν ξέχασε ποτέ ότι και ο ίδιος κατάγεται από πρόσφυγες, γεννήθηκε μετανάστης στις φάμπρικες της Γερμανίας, δάκρυσε με τα τραγούδια του Καζαντζίδη και τώρα κατηγορείται ότι παίρνει το όπλο να τους κυνηγήσει…
Σας κάνει εντύπωσή, ε?!
Οι κακοντυμένοι κάτοικοι που βλέπετε τώρα με τα δίκαννα να περιπολούν στα χωράφια τους, στις Καστανιές, στη Νέα Βύσσα, στα άσχημα και παρηκμασμένα χωριά του Έβρου και στα νησιά, είναι οι ίδιοι που μέχρι χθες άφοβα έδιναν ψωμί, ρούχα και ελπίδα στους μεμονωμένους ταλαίπωρους που τους χτυπούσαν μέσα στην νύχτα την ξύλινη πόρτα.
Εσείς, έχετε γραμμένο το όνομα στην θωρακισμένη σας πόρτα ή μήπως ακόμη και αυτό «λογικά» το κρύβετε, για λόγους ασφαλείας…?
Οι πάνοπλοι και πωρωμένοι Συνοριοφύλακες που σήμερα βλέπετε, είναι οι ίδιοι που είκοσι χρόνια τώρα γυρνούν στα σπίτια τους αφού έκαναν την βάρδια ως φύλακες στα θλιβερά κρατητήρια των Τμημάτων τους, χωρίς γάντια, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς καν την σχετική σωφρονιστική εκπαίδευση, αλλά έδιναν μέχρι χθες το παιχνίδι από τα παιχνίδια των παιδιών τους στα ανήλικα, αγόραζαν σερβιέτες στις γυναίκες και μοιράζονταν το τελευταίο τσιγάρο με τον άγνωστο λαθρομετανάστη που οι ίδιοι νωρίτερα συνέλαβαν…
Εσείς, πότε θα πάτε στην επόμενη δενδροφύτευση της μαρτυρικής Αράχωβας, με γάντια, σκούφο και κάμερες …?
Οι «καραβανάδες» και οι «μπάτσοι» που σήμερα βλέπετε να ΚΡΑΤΑΝΕ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ, ΟΧΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΣΟΥ, άντρες και όμορφες γυναίκες από όλη την Ελλάδα, λασπώνονται αδιαμαρτύρητα σε ξένα – για πολλούς από αυτούς – χώματα, άφησαν σπίτια και παιδιά και πηγαινοέρχονται στο κρύο, σε πρωτοφανή και γνήσια ενεργοποίηση της αίσθησης του καθήκοντός των, με εκπαίδευση και επαγγελματισμό, ξεχνώντας κάθε προτέρα δημοσιοϋπαλληλική μουρμούρα. Τώρα νιώθουν σπίτι τους, γιατί στον Έβρο η Στολή είναι Τιμή!
Εσείς, πότε προσπεράσατε αδιάφορα τελευταία το γνωστό σύνθημα γραμμένο στους ρυπαρούς τοίχους της άσχημης πόλης σας…?
Ζούμε όμως τώρα φίλοι μου, την στιγμή της απειλής της οριστικής ματαίωσης κάθε ελπίδας για το αύριο, όχι από το κακό το Κράτος, ούτε από δική μας προσωπική αποτυχία ή από επαγγελματική ανεπάρκεια, αλλά από τον κίνδυνο κατάρρευσης όλων των φυσικών και ψυχικών μας αναφορών.
Έχετε την βεβαιότητα λοιπόν, ότι οι κάτοικοι του Έβρου δεν έγιναν από σήμερα φασίστες και ρατσιστές, ούτε από αύριο θα φορούν την παραλλαγή και με το όπλο παραμάσχαλα θα κατεβαίνουν στις πόλεις, παρά μόνον οι ίδιοι εν θυμώ Σηκώθηκαν, για να μην τους ξανα-σηκώσουν …