βλέποντας τα ποσοστά των νέων επιστημόνων και όχι μόνο που καταφεύγουν στο εξωτερικό για μια θέση εργασίας και ένα καλύτερο αύριο. Νέοι που σπούδασαν στη χώρα μας και στα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα με την πεποίθηση και την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτά που διδάχθηκαν ,επέλεξαν και να κάνουν την επιλογή τους πραγματικότητα.
Μάταια όμως. Η χώρα αυτή διάλεξε και συνεχίσει να διαλέγει να τους στέλνει όλους στο εξωτερικό, χάνοντας σχεδόν μια γενιά νέων ανθρώπων με επιστημονικό υπόβαθρο και όρεξη για δουλειά. Το ερώτημα που φυσιολογικά γεννάται είναι «μέχρι πότε θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;» αν και νομίζω ότι κανένας από τους κυβερνώντες δεν είναι σε θέση να το απαντήσει . Αν συνεχιστεί η κατάσταση αυτή, η χώρα μας θα έχει χάσει για μια ακόμη φορά το πιο παραγωγικό της κομμάτι. Να λοιπόν που η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική είναι και κοινωνική και μπορούμε να μιλάμε με σιγουριά και για κρίση αξιών. Αξιών που στο βωμό των μνημονίων παρέσυραν ότι βρήκαν μπροστά τους.
Η Τράπεζας της Ελλάδος αναφέρει σε έκθεση της ότι 427.000 Έλληνες έχουν μεταναστεύσει από το 2008 σε άλλες χώρες του κόσμου μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι είχαν παραπάνω από ένα πτυχίο. Οι νέοι αναζητούν ένα καλύτερο αύριο σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία κ.α.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι ότι δημιουργείται μια μακροχρόνια διαρροή η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα να χαθούν τα μεγαλύτερα «ταλέντα» της χώρας, το οποίο θα επιδράσει αρνητικά και στην ανάπτυξη της Ελλάδας.
Θα ενδιαφερθεί άραγε το κράτος και οι κυβερνώντες να κάνουν κάτι για τη μεγαλύτερη διαρροή ταλέντων και νέων επιστημόνων στην ιστορία της χώρας ή θα συνεχίσουν να κουνούν αδιάφορα το κεφάλι όπως τώρα. Μην ξεχνάμε πως αν συνεχιστεί η ίδια λογική εκτός του αναπτυξιακού προβλήματος θα έχουμε και ένα τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα καθώς η χώρα μας σε βάθος το 2050 με έρευνες που έρχονται στο φως θα είναι μια χώρα γερόντων.
Θέσεις εργασίας, αλλαγές στα πανεπιστημιακά ιδρύματα προς όφελος του φοιτητή και της οικογένειας του, σεβασμός στις απόψεις των νέων θα ήταν μια αρχή στο να σταματήσει αυτό το «εγκληματικό» φαινόμενο. Δύο είναι πια οι δρόμοι, ο ένας είναι ο δρόμος σε σωστή κατεύθυνση, προϋποθέτει όμως αλλαγές και φιλελεύθερες πολιτικές και ο άλλος είναι ο δρόμος της φυγής. Θα δούμε το μέλλον τελικά και οι πολιτικές κάποιων τι επιφυλάσσουν για την «έρμη» χώρα μας και τους πολίτες της. Αυτή τη χώρα που ήταν κάποτε το προπύργιο των επιστημών και των φιλοσόφων, η χώρα της Δημοκρατίας και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών.