'Ολα τα «ποτέ» και τα «πάντα» που πιστέψαμε

Από την Σμαρώ Νότου

Δε θα πω, πως είναι αργά για το «πάντα». Δε θα κρίνω αν είναι νωρίς για το «ποτέ». Όσο και να ισχυρίζομαι πως μπορώ να

ελέγχω τις καταστάσεις, η ζωή συνεχώς με αιφνιδιάζει περίεργα και ο εαυτός μου ακόμα περισσότερο. Είναι στη φύση μας να αυτοαναιρούμαστε διαρκώς. Φώναξα και φώναξες ποτέ ξανά ή για πάντα, μα δε το εννοήσαμε.

Το «πάντα» και το «ποτέ», έννοιες αόριστες και ανυπόστατες, που μετά από κάποια ηλικία συνειδητοποιείς την παγίδα της υπερβολής που εμπεριέχουν. Τις ξεστομίζουμε με ευκολία για να δώσουμε έμφαση στη στιγμή, για να εκβιάσουμε συναισθήματα, για να πληγώσουμε, μα όχι για να τις τηρήσουμε. Άκυρες υποσχέσεις ενθουσιασμού, θυμού ή πόνου… τρένα που δε σταματούν πουθενά.

Αυστηρός κριτής ο χρόνος και όλα τα «ποτέ» και τα «πάντα» που πήραμε και δώσαμε, όλα τα «ποτέ» και τα «πάντα» που πιστέψαμε, όλα θα τα βρούμε μπροστά μας και κάνοντας ταμείο θα μας αφήσει χρεωμένους. Ο χρόνος κι όχι εμείς τα ορίζει απόλυτα. Ιός αυθεντικός το «πάντα», φάρμακο δίχως φυλλάδιο οδηγιών το «ποτέ»!

Θυμήσου...  Κάποιο δειλινό, κάποιας μέρας, κάποιου μήνα, κάποιας στιγμής της ζωής μας, κάποια «πάντα» και κάποια «ποτέ» ξεδίψασαν τις ανάγκες της ψυχής. Η ψευδαίσθηση του ακατόρθωτου έσπειρε προσδοκίες, έθρεψε ονειράκια, άγγιξε το απόλυτο. Και τι δε θα ΄δινα να ίσχυε ένα από τα «για πάντα» που μου έχουν πει, αλλά κυρίως να τηρήσω εγώ ένα από τα «ποτέ» μου. Τι δε θα ‘δινα να υπήρχε ένα αόρατο χέρι να με χαστούκιζε, να σε χαστούκιζε, κάθε φορά που θα αφήναμε γυμνή την ψυχή μας με ανόητες δεσμεύσεις.

Η κλεψύδρα αδειάζει μέρα με τη μέρα…

Ποτέ μη λες ποτέ και πάντα να περιμένεις τα πάντα!

Links

          

Main Office

  • Main Office

     

  • Email

    Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  • Phone